In het Muziekgebouw aan het IJ speelde het Nederlands Kamerorkest een Vioolconcert van Kurt Weill en na de pauze het Concert in D en Apollo Musagète van Stravinsky. Mooie muziek, leuk om mee te maken, maar daar blijft het voor mij toch wel bij. De emotie voel ik niet (in tegenstelling tot mijn vriend Rob). De leider van het Nederlands Kamerorkest (waarom denk ik bij een kamerorkest toch altijd aan een klein groepje dat in een kamer moet passen? Dat is het nl. zeker niet!) Gordan Nikolic gaf een heel virtuoze solo weg bij het stuk van Kurt Weill. Dat vind ik dan wel heel indrukwekkend, maar nogmaals de emotie blijft bij mij ver te zoeken. Als er zang of beeld bij is, vind ik het wel makkelijker. Blijven proberen dus maar!
orkest.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten