Charlotte Schleiffert

Charlotte Schleiffert heeft de Jeanne Oosting-prijs gewonnen en exposeert daarom nu in Museum Kranenburgh in Bergen. Ik had me er erg op verheugd om haar nieuwste werk te zien, want ik ben echt een fan van haar. En het was leuk, héél leuk, alleen een beetje weinig. Had van mij véél meer mogen zijn. Ik hou van haar ongepolijste stijl, van haar gedurfde manier van schilderen, van haar directheid en vrijheid en van de onderwerpen die ze aanpakt. Sterke vrouwen en de machtsverhoudingen tussen man en vrouw.
Naast Schleiffert won Arjan van Helmond de prijs. Zijn werk is heel anders, maar vond ik ook wel mooi (zie hieronder).
Mocht je geinteresseerd zijn in Droog Design, zij hebben een ruime tentoonstelling in het museum, evenals schilder/beeldhouwer Jaap Mooy. Ook tussen het werk van de nieuwe leden van het Bergense kunstenaarscentrum zaten een paar mooi dingen.
Alles t/m 21 mei.
kranenburgh.nl

Zaanse Schans

Zaans Museum, de enige echte Monet

Zaans Museum

Zaanse Schans, met achteraan Verfmolen De Kat

Zaanse Schans

Stond nog altijd op mijn lijstje: openluchtmuseum De Zaanse Schans bezoeken. Erg leuk, toerist in eigen land tussen de Chinezen en Japanners. Met in het Zaans Museum welgeteld één Monet (stond buiten wel groot aangekondigd). 
zaansmuseum.nl
's Avonds een concert bezocht in Westzaan in het schuilkerkje, een perfecte lokatie voor een Mini Mattheus, zoals ze het zelf noemen. Zand op de vloer en kaarsen in de kerkbanken, heel sfeervol. En een heel mooi gezongen Mattheus van anderhalf uur in een kleine bezetting van negen zangers en een elektrische piano (die in het begin wel erg iel klonk, maar daar wende je snel aan). Erbarme dich, zoals altijd indrukwekkend, met vioolbegeleiding.
minimatthaus.nl

Fotomuseum Den Haag

Tokyo Compression

Tokyo Compression

Tokyo Compression

Tokyo Compression

Hongkong 

Hongkong

Chicago

Chicago

The Real Toy story

Architecture of density

Paris Rooftops

Paris Rooftops

Street View

Dit is wel een must-go, de overzichtstentoonstelling Life in cities van fotograaf Michael Wolf in het Fotomuseum in Den Haag. Zijn foto's van mensen, platgedrukt in de metro, Tokyo Compression, hebben mij altijd al gefascineerd, maar ook zijn city-scapes, grote foto's van flatgebouwen in Hongkong en Chicago vind ik prachtig. Hij heeft daarnaast een serie ritmische, bijna abstracte flatgebouwen gemaakt (Architecture of Density), die vind ik minder spannend, evenals zijn Real Toy Story-project. 
Maar Paris Rooftops, ook heel abstract, bevalt mij weer wel. Net zoals de in grove pixels uitgevoerde google-map-foto's uit de serie Street View. Nog t/m 22 april.
fotomuseumdenhaag.nl

Gemeentemuseum Den Haag

De expositie heet González, Picasso en vrienden, maar Picasso (zie foto's boven) maakt het natuurlijk pas echt leuk. Een aantal mij onbekende, mooie schilderijen en sculpturen gezien, maar niet een must-go, dat niet. T/m 2 april.
Eveneens in het Gemeentemuseum in Den Haag Jean Brusselmans (zie onder) met schilderijen. Vooral grappig dat zijn moeder steeds in dezelfde zwart-witte jurk geschilderd is. T/m 10 juni.
gemeentemuseum.nl

Hamlet van Opera2day

Wat een prachtige voorstelling, die zal me nog lang bijblijven. Het is de ingekorte versie van de opera Hamlet van Ambroise Thomas, tegenwoordig niet of nauwelijks meer opgevoerd. Opera2day is een Haags muziekgezelschap dat opera op een hedendaagse manier wil brengen. De muziek en aria's worden ondersteund door een vertelstem en prachtige filmopnamen van Margo Onnes op de achtergrond. Ik vond de sterfscene van Ophelie (Lucie Chartin) heel indrukwekkend en vooral daar versterkt het filmbeeld het verhaal. De bariton die Hamlet vertolkt, Quirijn de Lang, is grandioos en ook Martina Prins, die de rol van Gertrude zingt doet dat met veel passie en gevoel voor drama. Beetje een zwak einde, maar dat is ze vergeven, de rest was geweldig.  
opera2day.nl

Stedelijk Amsterdam

Kienholz

Jan Schoonhoven

Matisse

Nola Hatterman

De Kooning

Kusama 

Er is al veel geschreven over de nieuwe opstelling Base in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Maar ik wilde toch graag mijn eigen oordeel vormen. Eerlijk gezegd denk ik dat het bedoeld is voor jonge mensen die een korte aandachtsspanne hebben en graag van het een naar het ander zappen. Helaas ben ík niet enthousiast. Alles hangt hutje mutje op elkaar en af en toe ontwaar je ineens prachtige kunstwerken tussen de rest. Rothko, De Kooning, Kiefer en Matisse moeten vechten om de ruimte en komen totaal niet tot hun recht. Ik zou het zelfs respectloos willen noemen. Eén voordeel? Misschien dat alle coryfeeën van Het Stedelijk nu permanent op zaal te zien zijn. Nu hoeft niemand meer twintig jaar te wachten op Chagall en Kandinsky of de Harrenstein slaapkamer van Rietveld. 
Naast Base was ook nog Stefan Tcherepnin te zien (heel grappig, zie onder) en Jump into the Future van verzamelaar Borgmann. Hier heerlijk rustige zalen met steeds aandacht voor één kunstenaar, een verademing na Base.
stedelijk.nl

Stefan Tcherepnin

Jakop Ahlbom

In de Alkmaarse Vest het stuk Innenschau gezien van Jacop Ahlbom, een Zweedse toneelmaker met roots in Nederland. Het is een surrealistisch stuk over wat er in je hoofd kan gebeuren als de jaloezie toeslaat. Ze noemen het geloof ik totaaltheater. Er wordt in gedanst, gezongen, muziek gemaakt, gegoocheld, maar níet in gepraat. Het stuk bestaat uit heel veel verdwijningen: in de kast, uit het bed, in en uit een doos. De spelers zijn heel lenig en er doet zelfs een slangenmens in mee. Het stuk hangt aan elkaar van vondsten (of trucjes, zoals Rob zei, die er niet zo van gecharmeerd was), alles begeleid door de Alamo Race Track popband. Ik vond het origineel, spannend, verrassend en humoristisch, ik heb me geen moment verveeld.
jacopahlbom.nl

Stravinsky & Kurt Weill

In het Muziekgebouw aan het IJ speelde het Nederlands Kamerorkest een Vioolconcert van Kurt Weill en na de pauze het Concert in D en Apollo Musagète van Stravinsky. Mooie muziek, leuk om mee te maken, maar daar blijft het voor mij toch wel bij. De emotie voel ik niet (in tegenstelling tot mijn vriend Rob). De leider van het Nederlands Kamerorkest (waarom denk ik bij een kamerorkest toch altijd aan een klein groepje dat in een kamer moet passen? Dat is het nl. zeker niet!) Gordan Nikolic gaf een heel virtuoze solo weg bij het stuk van Kurt Weill. Dat vind ik dan wel heel indrukwekkend, maar nogmaals de emotie blijft bij mij ver te zoeken. Als er zang of beeld bij is, vind ik het wel makkelijker. Blijven proberen dus maar! 
orkest.nl

Three billboards.....

Het was niet echt mijn idee om naar Three Billboards outside Ebbing, Missouri te gaan. Ik had de trailer hierboven al een paar keer gezien en de "grappige" scenes en het grove taalgebruik konden mij niet bekoren. Maar hé...verrassing, het bleek een mooie film te zijn met veel emotie. Het vechten van de machteloze eenling, een goede rol van Frances McDormand, tegen de politie, die volgens haar niets doet om de moordenaar van haar dochter te vinden. De platte humor uit de trailer bleef in de film beperkt tot wat ik al gezien had. De film maakt de positieve recensies wel waar.