Eindelijk naar het nieuwe heropende Stedelijk Museum in Amsterdam geweest. Ik vond het nogal een zwaktebod om bij de opening, na zoveel jaren dicht geweest te zijn, met werken uit eigen collectie te komen. Maar ik moet zeggen het was een belevenis. Van binnen is de "badkuip" een stuk minder lelijk dan van buiten. De nieuwe hal oogt cosmopolitisch en het schilderij van Beatrix door Luc Tuymans (zie boven) vind ik wel mooi, evenals het speciaal geweven zwart-wit wandtapijt (linksonder).
Het is toch weer heel leuk om alle klassiekers te zien, van de Beanery van Kienholz, tot de werken van Yves Klein en Tinguely. Ik had me veel voorgesteld van de speciale zalen ingericht met werk van Erik van Lieshout en Marlene Dumas, maar vooral de zaal van Dumas was in mijn ogen nogal magertjes voor een van onze beste Nederlandse kunstenaars.
Het verrassendst vond ik de kelder (foto rechtsboven). Ik was vooral gecharmeerd van de video-installatie van Diana Thater, waar je in een soort landschap rondloopt (foto's hieronder).
Ik heb ook nog deelgenomen aan een Gallery Talk door Natasja Kensmil (foto linksonder). Ik was in de veronderstelling dat het een lezing was over haar werk, maar het was echter een rondleiding langs haar favoriete kunstwerken. Wat ik vooral heel bijzonder vond, was haar voorkeur voor de "gezangen" van Hanne Darboven (rechtsonder). Hier was ik zelf totaal aan voorbij gelopen, maar door de uitleg van Natasja Kensmil zag ik ineens wel het mooie van de bezeten monnikenarbeid van Darboven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten