Rondje Rotterdam

Keith Edmier, Beverly Edmier

Berlinde De Bruyckere, Elie

Marc Sijan, Cornered

Duane Hanson, Two Workers

Ron Mueck, A Girl

Paul McCarthy, This Girl* 

Duane Hanson, Bodybuilder*

In de Kunsthal in Rotterdam is de tentoonstelling Hyperrealisme erg in trek. En het moet gezegd worden: het is spectaculair. De geslachtsdelen van alle tot in detail uitgevoerde naakten trekken veel bekijks. Maar... erg interessant is het niet. Een paar uitzonderingen daargelaten, zoals Berlinde de Bruyckere, die wat verder gaat dan alleen een gedetailleerd naakt. Ron Muek met zijn vijf meter lange monstrueuze baby vergroot dingen zodanig uit dat ze een heel andere betekenis krijgen. En Keith Edmier heeft tenminste een heel verhaal bij zijn zwangere moeder. Maar soms is het niet meer dan een superrealistisch beeld. Nog t/m 1 juli. 
kunsthal.nl
Daarna in Boijmans van Beuningen nog even de uitvergrote drollen bekeken van de internationaal bejubelde (why???) kunstenaarsgroep Gelatin. Je voelt je als bezoeker behoorlijk shit, in de zeik genomen, de kunstenaars hebben duidelijk schijt aan ons. Gelukkig hebben wij een museumjaarkaart, want als ik hiervoor 17,50 had moeten betalen, had ik mijn geld teruggevraagd. Alleen de naaktpakjes die in het begin hingen en die je eigenlijk kon aantrekken (duh!) waren wel grappig. T/m 12 augustus.
boijmans.nl

*Leuk detail: deze mochten niet gefotografeerd worden i.v.m. de "privacy van de modellen". Je gaat wel met je benen wijd model staan, de hele wereld kan je kut uitgebreid bekijken in een museum, maar dat mag niet op de foto haha. Ik heb ze overigens zo van internet gehaald!

Rondje Haarlem

Sam de Jongh

Sam de Jongh

TRIK Linksboven Franska Stuy 

TRIK Derk Sauer

Riette Butôt

Riette Butôt 

Zomaar een weekendje Haarlem. Sam de Jongh exposeerde tijdens de Vijfhoekroute zijn mooie portretten en naakten. In het Kunstcentrum was de opening van Headlines, illustraties gemaakt door Trik, o.a. van vriendin Franska Stuy. En in de Pelgrimkerk een tentoonstelling van Riette Butôt met haar Japanse reiservaringen.

Oedipus

Oedipus, een klassiek Grieks drama van Sophocles, door regisseur Robert Icke getransplanteerd naar de huidige tijd, vertolkt door Toneelgroep Amsterdam. Politicus Oedipus wacht op de verkiezingsuitslagen, hij gaat vrijwel zeker winnen. In de tussentijd ontdekt hij dat hij zijn vader heeft vermoord en is getrouwd met zijn moeder. Groot applaus, enthousiast publiek, geweldige recensies. Maar ik was weer degene die het níet zo geweldig vond. Heel modern (zoals een vriendin zei: "Dan is het zeker met naakt en neuken op het toneel." Inderdaad!), dus snelle dialogen en voorzien van mobiele telefoon en computers. Maar de dialogen waren soms nauwelijks te verstaan, er werd aan tafel gegeten en met volle mond gingen de teksten helemaal verloren. De ontzettend popi volwassen kinderen van Oedipus renden als jonge honden over het toneel, er werd wiet gerookt en gedronken en door elkaar geschreeuwd. Ik vond het een zootje. En je zit de hele tijd maar te wachten tot Oedipus eindelijk de waarheid ontdekt. De enige waarachtige vond ik de blinde Tiresias. Leuk om weer eens naar het toneel te gaan, Grieks drama prima, maar ik kon er helaas niet echt blij van worden.
tga.nl

Nederlands Danstheater

Sum Thoughts van het NDT2 is een jubileumvoorstelling ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan. Daarom 4 balletten, variërend van Short Cut van coryfee Hans van Manen tot het splinternieuwe stuk A Hefty Flood van Marina Mascarell. Dat laatste ballet werd in de Volkskrant als 'lauw' betiteld, maar daar ben ik het helemaal niet mee eens. Het was prachtig en heel boeiend. Short Cut vond ik wat droog, maar misschien is dat typerend voor Hans van Manen. Het tweede ballet Mutual Comfort van Edward Clugs was ook heel bijzonder. Live begeleid door Het Balletorkest. Maar het laatste stuk Subtle Dust van huischoreografen Sol Léon en Paul Lightfoot vond ik toch het allermooiste. Spannende dans, mooie videoprojecties en met prachtige muziek van Bach. Ik heb genoten. 

ndt.nl

Jan Taminiau

Mooie overzichtsexpositie Reflections in het Centraal Museum in Utrecht van het werk van modeontwerper Jan Taminiau. De expo is ingericht door hemzelf en Maarten Spruyt. Dat zou garant moeten staan voor een zinderende opstelling, maar het blijft allemaal wat braaf. Natuurlijk zijn de jurken prachtig en vooral het borduurwerk is het bekijken waard. Maar bijvoorbeeld de inspiratiebronnen zijn wat magertjes en de studieontwerpen uit zijn academietijd wat flauw. Toch gaan kijken. Dat kan t/m 26 augustus.
centraalmuseum.nl