Amsterdam #1 Fotomuseum

Anna Atkins

Anonymous

Matthew Brandt

Thomas Hauser

Adam Jeppese 

Karl Blossfeldt

Spiros Hadjidjanos 

Jonas Österholm

Anouk Kruithof

In het Foam in Amsterdam zie je hedendaagse fotografie naast 19e-eeuwse werken hangen in Back to the Future. Het is grappig dat een aantal fotografen weer teruggrijpt op oude technieken als de cyanotypie. En dat de foto's van Karl Blossfeldt inspiratie bieden aan de kunstenaar van nu. Leuke tentoonstelling, vooral het eerste deel. Helaas vielen wij binnen bij het einde waar de sculpturen van Anouk Kruithof en de flauwe verhaaltjes van Romain Mader mij toch minder wisten te bekoren. T/m 28 maart.
foam.org

Amsterdam #2 Galerie Ron Mandos

The dogs bark, but the caravan goes on. De titel is al leuk en de expositie bij Galerie Ron Mandos in Amsterdam van Esiri Erheriene-Essi is bijzonder om te zien. Haar kleurrijke werken gaan volgens mij vooral over het schilderen zelf. De onderwerpen zijn in dit geval vaak ontleend aan foto's van groepen mensen in de 50-70er jaren geëmigreerd uit Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen. Ze zijn wat zachter van toon dan haar eerdere werken, maar het verhalende aspect is er nog steeds. De collage-achtige prints op de achtergrond geven de werken een extra dimensie. T/m 17 februari.
ronmandos.nl 

Amsterdam #3 Oude Kerk

In de Oude kerk in Amsterdam is t/m 29 april de installatie Na te zien van Christian Boltanski. Het gaat over verdwijnen, doodgaan en afwezigheid. De boodschap is duidelijk, de Oude Kerk met zijn 8000 graven is dé plek voor zo'n monument. Je kunt ook nog bijdragen aan het kunstwerk door zelf de namen van een aantal begraven doden in te fluisteren. Je wordt er zeker een beetje stil en beschouwend van. Het enige jammere vind ik de ingepakte zwarte 'tombes'. Door het zwarte plastic denk je eerder aan een bouwplaats, zwarte stof zou veel passender geweest zijn. Nietemin een kans om Boltanski in Nederland te zien. 
oudekerk.nl 

Antwerpen #1

Net aangekomen in Antwerpen en we lopen al meteen een heel leuke galerie binnen met geweldige schilderijen van Chérif en Geza, een kunstenaarsduo. De galerie is Galerie Solo in de Museumstraat in Antwerpen. We krijgen een grande tour langs de schilderwerken van de eigenaresse en dat was wel nodig, want elk schilderij heeft zijn eigen specifieke verhaal (hoewel je er ook gerust zelf op los kunt fantaseren). Streetart, maar dan aan de muur. Nog t/m 10 februari. 
galeriesolo.be

Antwerpen #2 Het Rubenshuis

Je verwacht, en hoopt, in Het Rubenshuis in Antwerpen heel veel mollige, naakte rubensfiguren te zien. Ten eerste weinig naakt, en ten tweede weinig Rubens maar vooral veel andere schilders. Maar Rubens was wel een zeer welgestelde en beroemde schilder in zijn tijd als je het prachtige huis en tuin ziet in het centrum van Antwerpen. 
rubenshuis.be

Antwerpen #3 Fotomuseum

Allereerst in het Fomu in Antwerpen foto's van Ai Weiwei in de solotentoonstelling Mirror. Tja, wat zal ik ervan zeggen... Ik waardeer zijn monumentale werk heel erg, maar dit was vooral een eindeloze opsomming van snap shots, een johnny-the-selfkicker-achtige promotie van zichzelf zonder kraak noch smaak. Een archief, een persoonlijke registratie van zijn leven, maar waarom dit in een museum moet? T/m 18 februari.
Gelukkig was er ook nog Ebifananyi. Andrea Stultiens verzamelde acht verschillende fotoarchieven in Oeganda en vroeg kunstenaars om hierop te reageren. Dat leverde verrassende en interessante kunstwerken op (zie hieronder). Ook t/m 18 februari.
Tip: begin boven (dat kost veel energie) en ren daarna even door Ai Weiwei heen.
fomu.be

Pyke Koch

Zelfportret met zwarte band

Bertha van Antwerpen

Herfst, winter

Wachten

Vrouwen in de straat

Niet bepaald mijn favoriete schilder, maar ik wilde de expositie met het werk van Pyke Koch in het Centraal Museum in Utrecht toch wel zien. Zijn vakmanschap en schilderkunstige gaven kun je absoluut niet ontkennen, maar van zijn neo-realistische stijl zal ik wel nooit leren houden. Evenmin als van zijn tijdgenoten, zoals Carel Willink en Charlie Toorop, die ook in Utrecht te zien zijn. Het mooiste vond ik nog 'Wachten', een zwart-wit werk in potlood, krijt en tempera. Ook zijn 'Zelfportret met zwarte band' is een krachtig schilderij, maar verwijst meteen naar zijn fascistische sympathieën. T/m 18 maart.
Gelukkig kwamen we daarna in een achterafzaaltje ineens nog een aantal schilderijen van Marlene Dumas tegen, zoals 'De bruiden van Dracula' dat ik nog nooit gezien had. En 'Exotic lingerie', waarvan ik altijd gedacht heb dat het een tekening was. 
centraalmuseum.nl

Marlene Dumas, De bruiden van Dracula

Marlene Dumas, Exotic lingerie

You Were Never Really Here

You were never really here. Vreemde, beklemmende thriller over een, in zijn jeugd mishandelde, getormenteerde oorlogsveteraan, die detectiveklusjes opknapt. Zoals in dit geval het opsporen van de gekidnapte dochter van een politicus. Rauw, gewelddadig, adembenemend. Geen fijne film om naar te kijken, maar misschien wel een bijzondere film. In elk geval op een bijzondere manier gefilmd door Lynne Ramsay, en goed gespeeld door hoofdpersoon Joaquin Phoenix.

Felipe Arturo

Gulnara Kasmalieva, Muratbek Djumaliev

Mona Vatamanu, Florin Tudor

Rivane Neuenschwander

Hew Locke

In De Hallen in Haarlem is de tentoonstelling A Global Table verlengd tot 11 maart. Kunstenaars uit verschillende delen van de wereld geven hun visie op 'food'. Wat zegt voedsel over ons? Er zitten mooie kunstwerken bij en minder mooie, maar allemaal zijn ze in meer of mindere mate politiek geladen. Misschien de inbreng van de nieuwe directeur Ann Demeester? 
dehallen.nl

PS Sla de Vishal maar over deze keer. Daar zijn met High Voltage nogal monstrueuze werken te zien.