Micropia

Eigenlijk liepen we zomaar even het Museum Micropia in Amsterdam (onderdeel van Artis) binnen. Maar dat werd een aangename verrassing. Niet zozeer vanwege het onderwerp: de bacteriën, virussen, schimmels en microben, maar vooral omdat alles zo prachtig tentoongesteld was. De eerste ervaring in de lift was helemaal geweldig (meer verklap ik niet). 

micropia.nl

Charlotte Salomon

In het Joods Historisch Museum in Amsterdam is een grote overzichtstentoonstelling van de tekeningen van Charlotte Salomon uit haar werk 'Leven? Of Theater?'. Dit alles ter gelegenheid van haar geboortedag 100 jaar geleden. Ik heb in dit museum wel eerder een expo van haar werk gezien, maar nu waren er echt alle honderden gouaches. Zeer de moeite waard. T/m 25 maart 2018.
jhm.nl

Het Fieptheater

Je moet ervoor naar het Kindermuseum van Het Joods Historisch Museum in Amsterdam, maar dan kun je naar Het Fieptheater, boven op zolder. Omdat Fiep Westendorp (van de Jip en Janneke-tekeningen) 100 jaar geleden geboren is én het Kindermuseum 10 jaar bestaat, wordt er nu aandacht besteed aan haar oeuvre. Steef de Jong van Groots en Meeslepend heeft een geweldige 'Fiepvoorstelling' gemaakt met muziek, animatie en film voor het minitheater, op zijn geheel eigen Steef de Jong-wijze. Hilarisch, knap gemaakt, heerlijk om naar te kijken. Eigenlijk tot 17 december, maar nu een half jaar verlengd hoorden wij.
jhm.nl

Stedelijk Museum Alkmaar

In het Stedelijk Museum in Alkmaar zijn sinds kort drie foto's te bewonderen van Thomas Struth. Het zijn grote prints van 'Places of Worship', zoals hij ze noemt. Ik had zijn foto's nog nooit in het echt gezien, dus ik dacht dat ze (nog) groter waren, maar ze zijn wél fascinerend door de ongelooflijk gedetailleerdheid en ruimtelijkheid. Boven zie je achtereenvolgens de Dom in Milaan, de Dom in Palermo en een boeddhistische tempel in Japan. T/m 18 maart 2018.
Ook in Het Stedelijk Emanuel De Witte (zie onder), een schilder uit de Gouden Eeuw, die vooral bekend is door zijn kerkinterieurs, wat weer mooi aansluit bij de foto's van Struth. Te zien t/m 21 januari 2018.  
stedelijkmuseumalkmaar.nl

Krisztina de Châtel

In De Vest in Alkmaar mochten wij getuige zijn van een uitvoering van Thron van Kriztina de Châtel. Deze klassieker stamt uit 1984 en wordt nu opnieuw opgevoerd. Onder begeleiding van een dwingend, minimalistisch ritme voeren vijf danseressen een mathematische choreografie uit binnen een uitgezette rechthoek. De bewegingen zijn simpel en veranderen minimaal. Dat klinkt misschien als saai, maar het is fascinerend om naar te kijken. Bovendien dwingt de discipline van de danseressen respect af. Ze houden dit anderhalf uur aan één stuk vol, zonder een enkele (zichtbare) fout. Echt een sublieme ervaring en nog steeds helemaal van deze tijd. Nog op een paar plaatsen te zien. 
kdechatel.com

Kunstlijn 2017

Henny Witjes

Henny Witjes

Henny Witjes

Jules kokkelkoren

Alice Brasser

Luzia Engesser

Beth Namenwirth

Helma Pantus

Zoals altijd is de Kunstlijn in Haarlem een mengeling van veel kwaliteit én stuitend amateurisme. Ik heb wel weer een paar mooie dingen gezien, dus dan vind ik het al de moeite waard. Grote verrassing voor mij waren de schilderijen van Henny Witjes. Ik ken zijn geweldige naakttekeningen van modelsessies, maar zijn andere werk niet. Ik was blij verrast, ik vond het heel mooi. 

Museum Kranenburgh

Museum Kranenburgh in Bergen blijft altijd een fijne plek om naartoe te gaan. Er zijn nu meerdere kleine expo's, zoals Mensbeeld van Matthew Monahan (zie de foto's hierboven). Daarnaast is er werk te zien van drummer en kunstenaar Han Bennink (foto's onder). Niet zo mijn smaak, nogal "johnny the selfkicker", maar wel leuk om even doorheen te lopen. Beide t/m 7 januari 2018. 
kranenburgh.nl

Via Berlin en het Berlage Saxophone Quartet

Voor het eerst in het Taqa Theater De Vest in Alkmaar voor de voorstelling Breaking the Silence van Via Berlin, met mooie muziek van het Berlage Saxophone Quartet. Het ging over een vrouw in een sovjetland (Rusland) die treurt om een verdwenen geliefde. Alles losjes gebaseerd op het leven van Sjostakovitsj. Het leek uiteindelijk meer op een dansvoorstelling met live muziek dan een toneelstuk, wat me niet verbaasde toen ik zag dat Ria Marks de regie had gedaan. Er was een nabespreking met de actrice en componist. Dat had wat mij betreft beter vooraf gekund, dan had ik wat meer van de betekenis van de voorstelling meegekregen. Die boeide in het begin zeker, maar tegen het einde moest ik moeite doen om niet in slaap te vallen. Voor meer informatie over speeldata viaberlin.nl